Wednesday 30 December 2015

वाह!

प्रभात समयी रवि किरणांनी
खुशाल चादर ओढून न्यावी
गर्द काजळी निशिरंगांची
सुप्त झोपल्या धरणी वरुनी ।

निळी निळाई उजळूनी यावी
क्षितीजावरी चांदी पसरावी
पुन्हा पाखरे घेत भरारी
सांतही गगना पल्याड जावी ।

तसेच काही होते रसिका ,
"वाह!" तुझी जेव्हा बघ येते
सुप्त झोपल्या प्रतिभेची मग
जणू चमचमती प्रभात होते ।

- कल्याणी कुलकर्णी
११:०६ सकाळी
३० / १२ / २०१५ 

Tuesday 9 June 2015

विरह



मला  माहितीये तू नक्कीच झुरत असणार
माझ्या आठवणीत साऱ्या जगाला विसरत असणार

ते तळ, जिथे आपण भेटायचो
ते झाड, ज्याच्या सावलीत तासनतास बसायचो
आपल्या भेटीची साक्ष देत, अजूनही तिथेच असणार
मला  माहितीये तू नक्कीच झुरत असणार

तू वेडापिसा झालास कि, ते झाडही थरथरत
तुला सहानुभूती म्हणून, अस्वस्थपणे सळसळत
माझ्या येण्याची वाट, ते हि नक्कीच पाहत असणार
मला  माहितीये तू नक्कीच झुरत असणार

फुलपाखरे पाहून तुला, माझे डोळे आठवतात
वार्याच्या झुळूकेत तुला, माझ्या हसण्याचे भास होतात
तुझ्या हाताला माझ्या तळव्याचे, स्पर्श नक्कीच जाणवत असणार
मला  माहितीये तू नक्कीच झुरत असणार

~~* कल्याणी *~~